Aktualna wersja na dzień 08:14, 5 gru 2025

Wstęp

Nie ma już państwa w którym zrobiono to ramię czyli CCCP nie na także miasta czyli Leningradu, a samo ramię jakoś przetrwało u mnie w skansenie. Przetrwało w formie nie do końca oryginalnej ale części wymontowane przy jego "modernizacji" też przetrwały.

Instrukcja i opis

Ramię posiada cos za czym zawsze tęskniłem zajmując się ramionami wyprodukowanym w koncernie Fonica. Zawsze brakowało mi rzetelnego opisu tego ramienia. Doszło do tego że niektóre parametry trzeba było pozyskać "z natury" pzwalając sobie przy okazji na drobny żart techniczny :) jak w poniższym linku

https://technique.pl/mediawiki/index.php/Pomiary_i_regulacje:_Mocowanie_ramienia

Polecam tę instrukcję wnikliwym czytelnikom bo jest ona zrobiona w iście akademickim stylu, zawiera np bibliografię. W bibliografii jest odniesienie do wspaniałej ksiązki dwu pań: Apollonowej i Szumowej w moim przekonaniu jednej z najlepszych w dziedzinie teorii gramofonu. Takie podejście było typowe w Sojuzie, wychodziły rzetelne książki poświęcone ichnim wyrobom, co pozwala hobbystom na ich utrzymanie w biegi czy rekonstrukcję...

Oczywiscie jest i spis cześci zamiennych w sumie na poziomie zamieszczanego w naszych "serwisówkach"

Zabytkowy egzemplarz

Ramię jest inne niż typowo spotykane a oto i różnice:

1. Ramię nie ma żadnej windy co sugeruje że było przeznaczone do bardziej profesjonalnego użytku. W końcu w użytkowaniu np w radiofoniach DJ nie ma (nie miał ) czasu na używanie windy. Można oczywiście wymienić wspornik i łatwo usunąć ten mankament, w końcu wind dostępnych jest sporo.

2.Stopniowana rurka ramienia to wynalazek dość rzadko stosowany. Prawdę mówiąc nie spotkałem dotąd takiego rozwiązania.

3.Wykorzystanie fragmentu pionowej osi obrotu do mocowania ramienia. Pomysł dośc egzotyczny ale występujący w przyrodzie chociażby w ramionach Syrinx PU-2 mam na myśłi idee a nie dokładne "skopiowanie" PU-2, bo to całkiem inna bajka. W buforze mam takie ramię i może kiedyś doczeka się dokładnego opisu "z natury". Potencjalną wadą jest wiotkość konstrukcji. Czy to się da usłyszeć, wątpię, ale obserwując na pewnym etapie rozwoju konstrukcji ramion, "obudowywanie" ramion "balastem" (Linn LVV vs ADC) podejrzewam, że argument wiotkości zaistnieje w komentarzach.

4.Regulacja kątowego odchylenia wkładki Ten sposób występuje rzadko lub bardzo rzadko a tu na dodatek połączony jest z regulacją czynne długości ramienia. Jest to dość wygodne ale może też sprawić kłopot. Generalnie rzecz ujmując ramie charakteryzuje

• Czynna długość
• Odległość mocowania osi ramienia od środka płyty.
• Kąt śledzenia czyli odchylenie kątowe osi igły od osi osi ramienia (czyli odcinka łączącego czubek igły i oś obrotu ramienia)

Te elementy nie są całkiem niezależne. Jeśli mają być optymalne to z jednego z nich wynikają dwa pozostałe. I nad tym może być trudno zapanować nie mniej dobry szablo do regulacji powinien tu pomóc.

Ramię wyczaił mój dobry kolega i jak widać zadbał o nie dając mu wysokobudżetowe wykończenie (polerowanie) Ramię przetrwało po zdemontowaniu dzięki prowizorycznemu pozabezpieczaniu drutem, a prowizorki są wszak wieczne. Z czasem ramie wróci do gramofonu, w którym ładnych parę lat służyło... a wtedy wraz z gramofonem pojawi się na technique ponownie. ( w każdym bądź razie takie są plany)

Oryginalny stolik do ramienia (cudownie odnaleziony) wygląda tak:

Jest wielki toporny i przy tym zrobiony z blaszki 0,5 mm mocowanie jest wiotkie, więc trudno uznać tę konstrukcję za udaną, nie mniej jest szansa na odbudowę ranienia w oryginalnej radzieckiej formie.

Tekst i zdjęcia

Maciek Tułodziecki