technique.pl

[witek]

Pragnę zapytać, jak wykonywano rozruch dużego silnika parowego.
Mam na myśli dwa przypadki kiedy korbowód znajduje się w martwym punkcie.
Czy może obsługa tak operowała przepustnicą że przy zatrzymywaniu silnika ustawiano tłok w dogodnym położeniu, unikając kłopotliwych przypadków?
Pytam z czystej ciekawości.

[inż.konstruktor]

Jeśli chodzi o rozruch lokomotywy, a przecież lokomotywa jest dużym silnikiem to wiem, że zdarzały sie przypadki gdy koła ustawiły się w martwym punkcie. Wówczas jednym ratunkiem była druga lokomotywa która musiała troszkę "popchnąć" unieruchomioną.

Tyle słyszałem z rodzinnych opowieści.

Natomiast drugim aspektem rozruchu dużego silnika jest woda która kondensowała się wewnątarz nie rozgrzanych cylindrów. Wprawdzie znawcą parowozów nie jestem ale wiem , ze znajdowały sie tam specjalnie otwierane na czas rozruchu otwory dzięki którym woda mogła swobodnie wypłynąć z wnętrza cylindra niedopuszczając do jego rozsadzenia(?) lub uszkodzenia elementów układu korbowo-tłokowego.

Tyle wiem.
Pozdrawiam.

PS w końcu trafiłem na jakieś ciekawe forum!

[Teigrek]

[witek]

[witek]

Początek tego filmu daje odpowiedź na moje pytanie.
http://www.youtube.com/watch?v=OM4IgahKHNY&feature=related

[JacekZ]

Seria S10 kolei pruskich nie była wcale taką rewelacją. Pk1 z silnikiem 4-cylindrowym pojedynczego rozprężania znana była z dużego zużycia węgla, S10.1 z silnikiem sprzężonym ( a taki układ był często spotykany) znana była z ciężkiego dostępu do wewnętrznych cylindrów i skomplikowanego stawidła dlatego w 1914 roku zmodernizowano te parowozy. Na kolejach zachodnioniemieckich wycofano je do 1952 roku w NRD pożyły do 1964 na PKP do 1959. Były zbyt skomplikowane w obsłudze i drogie w eksploatacji i utrzymaniu nie tylko dla socjalistycznych warsztatowców ale przede wszystkim dla kapitalistycznych, twardo liczących koszta. Parowóz ma prowadzić pociągi a nie stać w naprawach.

[Pastor]

[Szakal]

I tylko ten jeden mały silniczek służy do rozruchu tego giganta?

[Pastor]

Odgrzeje temat jeszcze raz

W niedziele byłem przy rozruchu silnika Trencherfield Mill w Wigan. Maszyna potrójnego rozprężania, czterocylindrowa (1 wysokiego, 1 średniego i 2 cylindry niskiego ciśnienia) o mocy 2200 HP z rozrządem Corlissa, napędzała sporą fabrykę włókienniczą.

Procedura startowa rozpoczęła się od przedmuchiwania parą pod niskim ciśnieniem wszystkich cylindrów przez ok 40 min. Chodziło o ich wstępne rozgrzanie. W tym czasie obsługa uzupełniała środki smarne itp. Niezły balet - punktów smarowniczych jest tam cała masa.
Potem specjalny mały silnik rozruchowy (zwą to barring engine) został zazębiony z wieńcem na kole zamachowym i pomalutku przestawił maszynę w pozycje do startu. Miał co robić - koło zamachowe wazy ok 75 ton, a pojedynczy korbowód ok 3 tony... Nie widziałem żadnego ręcznego odwodnienia cylindrów - dzieje się to chyba automatycznie przez otwory w dławnicach zaworów walcowych, albo jakąś oddzielną armaturę.
Pozycja startowa na oko jakieś 10-15 stopni za górnym pkt zwrotnym cylindra wysokiego ciśnienia. Podejrzewam że tym samym silniczkiem przestawiają też maszynę po zatrzymaniu do pozycji pośredniej umożliwiającej swobodny przedmuch cylindrów przed rozruchem, ale nie widziałem tej operacji.
Po ustawieniu odsprzęglono zazębienie silnika rozruchowego (to chyba nienajlepsza nazwa bo kojarzy nam się z rozrusznikiem, ale nie mam pomysłu na trafniejszą). Po ostatecznej kontroli maszyny (m.in. odśrodkowego włacznika dzwonka alarmującego o przekroczeniu obrotów) obsługa otworzyła główny zawór parowy.
Sykneło trochę głośniej i potwór się obudził... Mistyczne przeżycie

[marsosno]

masz jakiś film lub fotki?

[Pastor]

Mam i filmy i fotki, ale odkąd skończyła się pikasa nie mam jak ich powiesić w necie.
Pracujemy pomału z kumplami nad jakimś sposobem żeby to uporządkować, cierpliwości.