technique.pl

[zbigniew barcz]

Witam Kolegów.

W ostatnim czasie stałem się właścicielem szkolnego modelu maszyny parowej z 1955 roku o numerze 315.

Będę chciał ją wyremontować ale tak nie do końca - chodzi o maksymalne zachowanie pierwotnego wyglądu. Maszyna ma działać i być bezpieczna, napędem będzie sprężone powietrze.

Oglądając model stwierdziłem następujące uszkodzenia:
- zerwana szpilka w podstawie wału od strony koła pasowego,
- pęknięcie podpory w części , w której pracuje krzyżulec,
- zgięcie osi regulatora odśrodkowego,
- zerwana śruba skręcająca dwie części na wale od cięgna do suwaka.

To tyle po pierwszych oględzinach obiektu. Trochę też przyswoiłem sobie nazwy pewnych części maszyny. Ciekawostką jest zachowany chyba skórzany pasek napędzający regulator.

Liczę na Panów porady, gdyż nie jestem fachowcem w sprawach mechaniki i nie posiadam żadnego zaplecza warsztatowego.
Ogląd przedmiotu pokazał także, że cylinder z tłokiem posiada chyba jakąś izolację, a śruby skręcające dekle oblane były jakąś masą?.
W związku z tym nie będę go rozkręcał.
Teraz zapytania:
- jak wykręcić część urwanej szpilki z podstawy?
- czy pękniętą podporę pospawać (teraz chyba są takie możliwości)?
W miarę prostą sprawą będzie wyprostowanie osi regulatora.
Dobranie śruby F 2,5 mm i L=14 mm z odpowiednim łbem, to też problem.
Oglądałem współczesne śruby F 2,5 mm - to gryzie się bardzo z tym mechanizmem.
Liczę na Panów zrozumienie i pomoc.

Pozdrawiam serdecznie wszystkich miłośników maszyn parowych.
Zbigniew Barcz

PS. Postaram się załączyć kilka fotografii modelu.

[Pastor]

Czołem

[szdowk]

Hello

Rację ma kol. Pastor, że spawanie może nie mieć sensu. To detal z żeliwa. Do zespawania będzie wymagał odpowiedniej elektrody, a spoina będzie bardzo twarda i krucha. Możliwe, że sklejenie i (po wyprowadzeniu spojenia) pomalowanie będzie bardziej skuteczne... Przy czym samo klejenie będzie trzeba raczej zrobić nie w ręku, ale po/przy przykręcaniu detalu do podstawy. Aby klej wysechł w pozycji "zmontowanej", tak aby spoina nie przenosiła dodatkowych obciążeń powstających przy montażu.

[zbigniew barcz]

Dobry wieczór.

Dziękuję za zainteresowanie i porady.

W temacie urwanej szpilki, to dzisiaj już udało mi się ją wykręcić (była ścięta równo z powierzchnią podstawy) za pomocą giętkiego wałka napędzanego wiertarką B&D i małych wierteł. Przy tej okazji złamałem dwa wiertła F 1mm, ale dalej z większą uwagą udało się ręcznie przewiercić ten kawałek śruby.
Następnie rozwiertakiem F 3 mm i F 3,5 mm wykręciłem jej pozostałości.
Szczęśliwie nie uszkodziłem właściwego gwintu, a teraz będę dorabiał szpilkę.
Na początku myślałem, że wystarczy odpowiedni kawałek śruby F 4 mm, ale okazało się przy demontowaniu poszczególnych zespołów, że szpilki w pewnej części są nie nagwintowane. Mam pytanie, czy pręt stalowy na szpilkę to stal specjalna, czy może być z np. z gwoździa F 4mm?

Teraz o pęknięciu - długo je oglądałem i mam te same wątpliwości, co kolega Pastor o tym spawaniu. Mogło ono powstać np. przy używaniu maszyny kiedy zerwana a właściwie ścięta została szpilka w podstawie wału koła zamachowego, a tego przecież tego nie było widać. Wydaje mi się też, że "noga" pod krzyżulcem nie jest narażona na jakieś specjalne obciążenia. Myślę, że mogę pokusić się właśnie na sklejenie (zaszpachlowanie) tego pęknięcia.

Co do śruby F 2,5 mm, to spróbuję poszukać w serwisie elektrotechnicznym, może będą mieli.

Próbowałem do pierwszej notki dołączyć zdjęcia MP, nie wiem dlaczego nie wchodzą. Muszę kogoś młodszego poprosić o pomoc w tych załącznikach.

Jeszcze raz dziękuję Kolegom za porady
i pozdrawiam serdecznie
Zbigniew Barcz.

[Pastor]

Sugerowałbym nie przejmować się niepełnościa gwintu na szpilce, tylko uzyć jako dawcy normalnej śruby. Może to niezbyt eleganckie technicznie, ale to tylko model - nie mamy tu do czynienia z naprężeniami jak w dużej maszynie którą ma udawać
Oczywiście szpilke można tez dorobić z odpowiednio dłuższej śruby z niepełnym gwintem. No i przy okazji łatwiej panować nad rodzajem materiału. Proponuje nie gwóźdź tylko śrubkę klasy 8.8 - przy tak małych średnicach naprawdę łatwo niewprawnemu zerwać gwint przy dokręcaniu przy niższej klasie.
Przy wyższej klasie z kolei robi się problem z ewentualnym rozwierceniem pozostałości jeśli nam się jednak uda ją urwać..

Przyczyn pęknięcia nie jestem w stanie się domyślić nie widząc go, ale raczej nie powstało przez napręzenia eksploatacyjne. Najczęściej takie modele były uszkadzane przez pospolite upadki na podłogę. Wtedy łatwo o pokrzywienie osi, demolkę regulatora, czy zerwania gwintów opraw łożysk. O pęknięcia odlewów również. Pamiętajmy że to szkolna pomoc naukowa, a nie eksponat z muzeum..

[zbigniew barcz]

Witam Kolegów.

Dziękuję za dalsze porady. Kupiłem śubę F 4 mm z niepełnym gwintem i będę próbował dorobić brakującą szpilkę.

Dzisiaj spróbuję załadować zdjęcia MP. Okazało się, że jest ograniczenie rozmiaru zdjęcia do 300 kB.

Pozdrawiam serdecznie
Zbigniew Barcz

[Pastor]

Piękna sztuka i do tego na oko wydaje się całkiem kompletna.
Gratuluję!

[zbigniew barcz]

Dobry wieczór.

Dziękuję.

Planuję zakonserwować podstawę czyli zneutralizować naloty korozji (fosol), a następnie przemyć całość WD 40 i wytrzeć prawie do sucha. Ciekawe jak zachowa się istniejąca farba i jej kolor.
Następnie zamocowanie zespołu cylindra z "podklejeniem" pękniętej stopy tak, jak zasugerował kol. Szdowk.
Dalsza kolejność, to czyszczenie części, które kiedyś były błyszczące, a teraz mają nalot (chyba lekka korozja lub brud) - to mam zamiar zrobić stosując watę stalową "000". Ewentualne polerowanie lub chromowanie (niklowanie) jest do zastanowienia ponieważ chciałbym, żeby widać było czas jaki minął od jej świetności i zbyt błyszczące elementy nie będą pasować do całości.
Oczywiście wszystkie śruby, nakrętki będą umyte, a także zespoły: suwaka, regulatora odśrodkowego, podstawy pod wał i koło zamachowe.

Poszukiwanie śruby F 2,5 mm na razie bez rezultatu - chyba zastosuję
oryginalną starą i dodam nakrętkę.

Teraz pytanie - czy pod stopą cylindra powierzchnię zabezpieczyć smarem stałym i to samo pod uszczelką w suwaku?
Czy smarowanie łożysk na wale korbowym, to np. olej do maszyn do szycia, olej silikonowy, czy inny olej?

Pozdrawiam serdecznie Kolegów
Zbigniew Barcz

[Pastor]

"Stopą cylindra"? Nie rozumiem o którą powierzchnię chodzi.. Może o prowadnice krzyżulca? Jeśli tak to może być smar stały.
Łożyskowanie wału - olej przekładniowy (tylko że śmierdzi trochę..) ale spokojnie może być do maszyn do szycia - zależy od konstrukcji łożyskowania. Ważne żeby był tam utrzymywany i tworzył klin smarny.

Generalnie do wszystkich przestrzeni kontaktujących się z parą lub kondensatem najlepszy byłby olej nieemulgujący w takim środowisku. Był kiedyś dedykowany do tego Shell Valvata J460, ale teraz już chyba nie do zdobycia, przynajmniej nie dla cywila.
W ogóle smarowanie maszyn parowych, przynajmniej takich ciut większych niż np. zabawki od Wilesco to temat zasługujący na osobny wątek..

[Dziadek]

Witam Mam na imię Jędrzej. Buduję maszyny parowe. Do ich smarowania używam specjalnego oleju do maszyn parowych o symbolu CIT 280 produkowanego przez rafinerię w Kwidzyniu. A urwane szpilki lub śruby - są do tego specjalne wykrętaki o lewym gwincie.

[Pastor]

Witam
CIT280 należy do grupy olejów cylindrowych wg. PN-61/C-96095 - specjalnie dedykowany do tego celu właśnie. Do tego chyba o najmniejszej lepkości kinematycznej w swoim typoszeregu, czyli najlepiej sprawdzający się w maszynkach o małej mocy.
W jakich opakowaniach jest dostępny i gdzie?

Może Kolega pochwalił by się jakimiś swoimi wyrobami? Tez niemrawo próbuje swoich sił, ale ciągle czasu brak. Na razie kończę pomału maszynkę do robienia waty cukrowej napędzaną turbiną parową

[Dziadek]

Olej CIT-280 produkowany jest przez firmę Modex-Oil , Kwidzyn ul. Żwirowa 23 tel 55 26143 00. Pakowane po 5 litrów. Przesyłka za pobraniem kosztowała mnie 87,00 Produkują również CIT 310, ale do naszych celów CIT 280 wystarczy. Silnikami parowymi zajmuję się od niedawna, a na koncie mam tzw. kiwaczek jednocylindrowy, 2 maszyny dwucylindrowe z typowym rozrządem Stivensona oraz lokomobilę opalaną węglem z silnikiem jednocylindrowym. Lokomobila to moje najnowsze dzieło. Niestety nie pokażę zdjęć bo mój pesel na to nie pozwala, ale dzięki uprzejmości kolegów relacje zamieszczone są na Polskim Forum Modelarzy RC imprezy północ,pływanie północ pod pseudo Kaszalu. A może jednak sprubuję?

[Pastor]

Halszka jest śliczna, ale s.s. Zośka po prostu złamała mi serce! Cudna!

[Dziadek]

Moja lokomobila jest opalana węglem. Mam zamiar zmienić na drewno lub pelet, bowiem węgiel strasznie dymi. Kocioł posiada płomieniówki o średnicy 15 i 22 mm. Całkowita pojemność kotła to 2 litry. Posiada on wodowskaz z kranem do przewietrzania, manometr, pompę wody. Są też 2 zawory bezpieczeństwa - jeden na 4 bary a drugi na 4,3 bara. Jest też gwizdawka na parę. Do rozpalania używam wentylatora wyciągowego na 12 v. Napęd z wału korbowego przenoszony jest poprzez sprzęgło kłowe, 2 zestawy kół zębatych oraz przekładnię łańcuchową na tylne koła. Tylna oś posiada też mechanizm różnicowy. Kocioł otulony jest warstwą płyty korkowej gr. 3 mm. Całość waży około 15 kg Mam kilka zdjęć z budowy ale muszę je uporządkować i przygotować do prezentacji. Trochę to potrwa, bowiem obecnie mam inne pilne zadania.

[Dziadek]

Może uda się wstawić kilka zdjęć.