CED: Różnice pomiędzy wersjami

Z Technique.pl
Skocz do: nawigacja, szukaj
m
m
 
(Nie pokazano 19 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
CED
+
<center>[[File:ced - 02.JPG|400px]]</center>
 
==Historia==
 
==Historia==
 
Firma RCA prowadziła prace nad systemem zapisu obrazu na płytach od początku lat 60-tych. Pierwsze urządzenia były czysto mechaniczne i pracowały na podobnej zasadzie jak zwykłe gramofony. W połowie lat 60-tych zaprezentowano nawet prototypowe urządzenia. Jak pamiętam umożliwiały one zapis ok. 15 minut nagrania czarno białego obrazu na jednej stronie płyty. Jakość obrazu katastrofalnie spadała wraz z każdym odtworzeniem.
 
Firma RCA prowadziła prace nad systemem zapisu obrazu na płytach od początku lat 60-tych. Pierwsze urządzenia były czysto mechaniczne i pracowały na podobnej zasadzie jak zwykłe gramofony. W połowie lat 60-tych zaprezentowano nawet prototypowe urządzenia. Jak pamiętam umożliwiały one zapis ok. 15 minut nagrania czarno białego obrazu na jednej stronie płyty. Jakość obrazu katastrofalnie spadała wraz z każdym odtworzeniem.
  
Dopiero na przełomie lat 60-tych i 70-tych zmieniono zasadę ich pracy. Prawdopodobnie ktoś wpadł na pomysł, aby wady pierwotnych mechanicznych urządzeń wykorzystać jako zalety. W urządzeniach mechanicznych bezwładność igły uniemożliwiała przeniesienie odpowiednio szerokiego pasma wysokich częstotliwości. Twarde, metalizowane płyty wprowadzały dodatkowe zakłócenia w postaci zmian pojemności układu igła-płyta. I ten efekt ostatecznie wykorzystano. Igła została zastąpiona elektrodą (zwaną od tej pory ("stylusem"), a nośnikiem sygnału uczyniono zamiast drgań mechanicznych zmiany pojemności układu elektroda-płyta.
+
Dopiero na przełomie lat 60-tych i 70-tych zmieniono zasadę ich pracy. Prawdopodobnie ktoś wpadł na pomysł, aby wady pierwotnych mechanicznych urządzeń wykorzystać jako zalety. W urządzeniach mechanicznych bezwładność igły uniemożliwiała przeniesienie odpowiednio szerokiego pasma wysokich częstotliwości. Twarde, metalizowane płyty wprowadzały dodatkowe zakłócenia w postaci zmian pojemności układu igła-płyta. I ten efekt ostatecznie wykorzystano. Igła została zastąpiona elektrodą (zwaną od tej pory "stylusem"), a nośnikiem sygnału uczyniono zamiast drgań mechanicznych zmiany pojemności układu elektroda-płyta.
  
 
Wstępna wersja systemu była jednak niezwykle kosztowna. Płyta miała wielowarstwową budowę, a elektroda odczytująca wymagała smarowania i mimo wszystko niszczyła odtwarzaną płytę.
 
Wstępna wersja systemu była jednak niezwykle kosztowna. Płyta miała wielowarstwową budowę, a elektroda odczytująca wymagała smarowania i mimo wszystko niszczyła odtwarzaną płytę.
  
[[File:ced - 01.JPG|400px]]
+
<center>[[File:ced - 01.JPG|400px]]</center>
[[File:ced - 02.JPG|400px]]
 
  
Ostateczną wersję systemu zaprezentowano pod koniec lat 70-tych. Płyty były wykonane z PVC (polichlorek winylu) domieszkowanego węglem, dzięki czemu uzyskiwano przewodność elektryczną płyty. Elektroda przesuwała się w rowku w płycie, a zmiany jego kształtu wpływały na pojemność układu płyta-elektroda. Mikroskopijny nacisk elektrody na płytę (rzędu 60mg) uniemożliwiał wykorzystanie elektrody do przesuwania nad płytą karetki w której była zamocowana. Karetka była przesuwana za pomocą oddzielnego, bardzo czułego układu elektronicznego, na zasadach zbliżonych do tych wykorzystywanych w odtwarzaczach CD (czyli podwójny układ przesuwanie karetki plus precyzyjne pozycjonowanie stylusa).
+
Ostateczną wersję systemu zaprezentowano pod koniec lat 70-tych. Płyty były wykonane z PVC (polichlorek winylu) domieszkowanego węglem, dzięki czemu uzyskiwano przewodność elektryczną płyty. Elektroda przesuwała się w rowku w płycie, a zmiany jego kształtu wpływały na pojemność układu płyta-elektroda. Mikroskopijny nacisk elektrody na płytę (rzędu 60mg) uniemożliwiał wykorzystanie elektrody do przesuwania nad płytą karetki w której była zamocowana. Karetka była przesuwana za pomocą oddzielnego, bardzo czułego układu elektronicznego, na zasadach zbliżonych do tych wykorzystywanych w odtwarzaczach CD (czyli podwójny układ: przesuwanie karetki plus precyzyjne pozycjonowanie stylusa w karetce).
  
 
Pierwszy komercyjny odtwarzacz pojawił się na rynku w 1981 r. Była to bardzo prosta konstrukcja. Odtwarzacze z dźwiękiem stereo zostały wprowadzone na rynek rok później, a bardziej luksusowe modele ze zdalnym sterowaniem i swobodnym dostępem(!) dopiero w 1983 r. (nawet późne odtwarzacze umożliwiały tylko wybór ścieżki - "chapter" - a nie odtwarzanie od dowolnie wybranego momentu nagrania).
 
Pierwszy komercyjny odtwarzacz pojawił się na rynku w 1981 r. Była to bardzo prosta konstrukcja. Odtwarzacze z dźwiękiem stereo zostały wprowadzone na rynek rok później, a bardziej luksusowe modele ze zdalnym sterowaniem i swobodnym dostępem(!) dopiero w 1983 r. (nawet późne odtwarzacze umożliwiały tylko wybór ścieżki - "chapter" - a nie odtwarzanie od dowolnie wybranego momentu nagrania).
  
[[File:ced - 03.JPG|212px]]
+
<center>[[File:ced - 03.JPG|212px]]
[[File:ced - 05.JPG|600px]]
+
[[File:ced - 05.JPG|600px]]</center>
 +
<center>Płyta CED.</center>
  
 
==Możliwości==
 
==Możliwości==
System CED zapewniał jakość obrazu zbliżoną do kasetowych nagrań wideo (pasmo przenoszenia w granicach 3MHz). Na jednej stronie płyty mieściło się maksymalnie 60 minut nagrania w kolorze z dźwiękiem stereo. Jakość obrazu zauważalnie się pogarszała po ok. 500 odtworzeniach.
+
System CED zapewniał jakość obrazu zbliżoną do kasetowych nagrań wideo (pasmo przenoszenia w granicach 3MHz). Na jednej stronie płyty mieściło się maksymalnie 60 minut nagrania w kolorze z dźwiękiem stereo. Jakość obrazu zauważalnie się pogarszała po ok. 500 odtworzeniach płyty.
  
CED był sprzedawany nie tylko w USA (NTSC). Istniały też wersje przeznaczone na rynek brytyjski (PAL). Oczywiście inny system video wymuszał użycie nie tylko odpowiednich odtwarzaczy ale także płyt (tzn. istniały płyty oddzielnie w NTSC i w PAL).
+
CED był sprzedawany nie tylko w USA (NTSC). Istniały też wersje przeznaczone na rynek brytyjski (PAL). Oczywiście inny system video wymuszał użycie nie tylko odpowiednich odtwarzaczy ale także płyt (tzn. zarówno płyty jak i odtwarzacze istniały oddzielnie w NTSC i w PAL).
 +
 
 +
 
 +
<center>[[File:ced - 07.JPG|400px]]
 +
[[File:ced - 09.JPG|426px]]</center>
 +
<center>Porównanie płyty CED i LD z tym samym filmem. CED to pojedyncza dwustronna płyta, a w wersji LD jest to dwupłytowy album.</center>
 +
 
 +
 
 +
Ponieważ nie mamy takiego urządzenia i szansa na to abyśmy je kiedykolwiek mieli jest słaba, to dla przybliżenia tematu proponujemy skorzystanie z poniższych linków zewnętrznych:
 +
 
 +
https://www.youtube.com/watch?v=MqWlcgGG7DE
 +
 
 +
https://www.youtube.com/watch?v=XoTc9l7ObHY
  
 
==Zmierzch==
 
==Zmierzch==
Linia 28: Linia 40:
  
 
Autor: dr inż. Szymon Dowkontt
 
Autor: dr inż. Szymon Dowkontt
 +
 +
Zdjęcia: doc. dr inż. Maciej Tułodziecki
  
  
 
Powrót do [[CED, LD, CD-i Etc.]]
 
Powrót do [[CED, LD, CD-i Etc.]]
 +
 +
 +
[[Strona główna|Powrót do "Strony głównej"]]
 +
 +
 +
[[Wydanie 2016|Powrót do "Wydania 2016"]]
 +
 +
[[category:Video]]

Aktualna wersja na dzień 11:51, 9 sie 2016

Ced - 02.JPG

Historia

Firma RCA prowadziła prace nad systemem zapisu obrazu na płytach od początku lat 60-tych. Pierwsze urządzenia były czysto mechaniczne i pracowały na podobnej zasadzie jak zwykłe gramofony. W połowie lat 60-tych zaprezentowano nawet prototypowe urządzenia. Jak pamiętam umożliwiały one zapis ok. 15 minut nagrania czarno białego obrazu na jednej stronie płyty. Jakość obrazu katastrofalnie spadała wraz z każdym odtworzeniem.

Dopiero na przełomie lat 60-tych i 70-tych zmieniono zasadę ich pracy. Prawdopodobnie ktoś wpadł na pomysł, aby wady pierwotnych mechanicznych urządzeń wykorzystać jako zalety. W urządzeniach mechanicznych bezwładność igły uniemożliwiała przeniesienie odpowiednio szerokiego pasma wysokich częstotliwości. Twarde, metalizowane płyty wprowadzały dodatkowe zakłócenia w postaci zmian pojemności układu igła-płyta. I ten efekt ostatecznie wykorzystano. Igła została zastąpiona elektrodą (zwaną od tej pory "stylusem"), a nośnikiem sygnału uczyniono zamiast drgań mechanicznych zmiany pojemności układu elektroda-płyta.

Wstępna wersja systemu była jednak niezwykle kosztowna. Płyta miała wielowarstwową budowę, a elektroda odczytująca wymagała smarowania i mimo wszystko niszczyła odtwarzaną płytę.

Ced - 01.JPG

Ostateczną wersję systemu zaprezentowano pod koniec lat 70-tych. Płyty były wykonane z PVC (polichlorek winylu) domieszkowanego węglem, dzięki czemu uzyskiwano przewodność elektryczną płyty. Elektroda przesuwała się w rowku w płycie, a zmiany jego kształtu wpływały na pojemność układu płyta-elektroda. Mikroskopijny nacisk elektrody na płytę (rzędu 60mg) uniemożliwiał wykorzystanie elektrody do przesuwania nad płytą karetki w której była zamocowana. Karetka była przesuwana za pomocą oddzielnego, bardzo czułego układu elektronicznego, na zasadach zbliżonych do tych wykorzystywanych w odtwarzaczach CD (czyli podwójny układ: przesuwanie karetki plus precyzyjne pozycjonowanie stylusa w karetce).

Pierwszy komercyjny odtwarzacz pojawił się na rynku w 1981 r. Była to bardzo prosta konstrukcja. Odtwarzacze z dźwiękiem stereo zostały wprowadzone na rynek rok później, a bardziej luksusowe modele ze zdalnym sterowaniem i swobodnym dostępem(!) dopiero w 1983 r. (nawet późne odtwarzacze umożliwiały tylko wybór ścieżki - "chapter" - a nie odtwarzanie od dowolnie wybranego momentu nagrania).

Ced - 03.JPG Ced - 05.JPG
Płyta CED.

Możliwości

System CED zapewniał jakość obrazu zbliżoną do kasetowych nagrań wideo (pasmo przenoszenia w granicach 3MHz). Na jednej stronie płyty mieściło się maksymalnie 60 minut nagrania w kolorze z dźwiękiem stereo. Jakość obrazu zauważalnie się pogarszała po ok. 500 odtworzeniach płyty.

CED był sprzedawany nie tylko w USA (NTSC). Istniały też wersje przeznaczone na rynek brytyjski (PAL). Oczywiście inny system video wymuszał użycie nie tylko odpowiednich odtwarzaczy ale także płyt (tzn. zarówno płyty jak i odtwarzacze istniały oddzielnie w NTSC i w PAL).


Ced - 07.JPG Ced - 09.JPG
Porównanie płyty CED i LD z tym samym filmem. CED to pojedyncza dwustronna płyta, a w wersji LD jest to dwupłytowy album.


Ponieważ nie mamy takiego urządzenia i szansa na to abyśmy je kiedykolwiek mieli jest słaba, to dla przybliżenia tematu proponujemy skorzystanie z poniższych linków zewnętrznych:

https://www.youtube.com/watch?v=MqWlcgGG7DE

https://www.youtube.com/watch?v=XoTc9l7ObHY

Zmierzch

CED miał być systemem powszechnego użytku. O mniejszych możliwościach niż LD, ale i o niższej cenie. Producent zakładał nierealistyczne plany. Np. przewidywał osiągnięcie do 1983 r. 50% udziału w rynku (a dokładniej miał nadzieję, że urządzenia tego typu znajdą się w co drugim gospodarstwie domowym w USA). Niestety, w pierwszym roku udało się sprzedać zaledwie 100.000 szt. urządzeń pracujących w tym standardzie. Urządzenia pracujące w tym systemie wycofano z produkcji w 1984 r. Nowe tytuły płyt miały być wydawane do roku 1986, ale ze względu na minimalne zainteresowanie Klientów zaprzestano nowych wydań już w 1985 r.


Autor: dr inż. Szymon Dowkontt

Zdjęcia: doc. dr inż. Maciej Tułodziecki


Powrót do CED, LD, CD-i Etc.


Powrót do "Strony głównej"


Powrót do "Wydania 2016"